MAASTRICHT – Dichter Maarten van den Berg schudt zijn hoofd en lacht. Nee, zegt hij, natuurlijk kan hij niet leven van zijn literaire prestaties en het oeuvre van zijn hand, dat langzaam maar gestaag gestalte krijgt. Er is in Nederland vrijwel geen enkele dichter die van zijn noeste arbeid zijn hypotheek betalen kan en zijn boodschappenkar kan vullen. Dat is ook de reden waarom hij in de nachtelijke uren in zijn opvallende bloemetjestaxi door Maastricht rijdt.

Die nachtelijke ritten hebben bovendien een voordeel: doordat hij in de stilte van de nacht aan het werk is, vindt hij genoeg inspiratie om mooie regels op papier te blijven zetten. ,,Als je mij als autonoom kunstenaar op een kamertje zou zetten met de bedoeling om mij te laten schrijven, dan gebeurt er niks. Om iets moois te maken heb ik innerlijke bezieling nodig. En die vind ik als ik door de stad rijd. Als er even niets te doen is, klap ik mijn laptop open – ook dichters gaan met hun tijd mee – en kan ik even aan het werk.”

Teer, heet Maarten van den Bergs nieuwste dichtbundel. Het boek, dat in 48 paginas dichterlijk verhaalt over 24 uur uit het leven van een taxichauffeur, wordt morgenmiddag feestelijk ten doop gehouden in Muziek- en Klankwerkplaats Intro in Situ in de Capucijnengang in Maastricht.

Geïnspireerd door Gorter

Voor het lange – epische – gedicht heeft Van den Berg onder meer het 19de eeuwse gedicht Mei van Herman Gorter als inspiratiebron gebruikt. Helemaal vergelijken kun je de werken niet, zegt Maarten van den Berg. Afgezien van het feit dat Teer van een iets bescheidener omvang is, zijn er nog twee verschillen: Mei strekt zich uit over een hele maand, terwijl Teer slechts 24 uur beslaat. En waar Mei, een van de grote klassieken uit de Nederlandse literatuurhandelt over de natuur in Nederland, gaat het jongste werk van Van den Berg over de weg die iemand aflegt. Letterlijk – door erover te rijden – en figuurlijk – met het vorderen der jaren.

Symboliek van de tijd

De symboliek die achter een gedicht schuil hoort te gaan, komt ook tot uitdrukking in de opbouw van de bundel. Het werk is deels autobiografisch en speelt voor een gedeelte in Maastricht. Iedere bladzijde omvat een half uur, waarbij, de witregels meegeteld, elke minuut een regel is. Alleen de lengte van de regels verschilt, zoals in het echte leven de ene minuut de andere niet is.

Geen stadsdichter

Het stadse leven in Maastricht komt uit de bundel duidelijk naar voren, belooft de dichtende taxichauffeur, die zichzelf in eerder werk romantisch omschrijft als ridder van de nacht. Aan de titel stadsdichter, die sommigen hem willen aanwrijven, heeft hij een hartgrondige hekel, zeg hij. ,,Een stadsdichter is verplicht om werk te leveren du moment zich een historische of anderszins opvallende gebeurtenis voordoet. Het ontaardt vrijwel altijd in rijmelarij van de ergste soort. Laat mijn werk maar wat minder hard groeien: gestaag, met niet al te veel te veel haast dus.”

De presentatie van Teer vindt plaats zondag 14 oktober om 15.00 in Intro in Situ, Capacijnengang 12, Maastricht

Dichtbij.nl  13 okt. 2012 door Maarten van Laarhoven (het originele artikel)